Ομοίωμα χαρακτηριστικής μορφής εμπορικού καϊκιού που εμφανίζεται σε πολλές φωτογραφίες των αρχών του 19 αιώνα, στην περιοχή του ΒόριοΑνατολικού Αιγαίου.

Η ιδιόμορφη ιστιοφορία του σκάφους, χαρακτηρίζεται από την απλότητα της με τοποθετημένο στη μέση του ένα υψηλό άλμπουρο, με μία κλίση 10-12 μοιρών προς την πρύμνη, χωρίς πρότονο και επίτονο, παρά μόνο τις αντιστηρίξεις απλών ξαρτιών, δύο σε κάθε πλευρά  του. Το μοντέλο φέρει ιστιοφορία μονής ψάθας χωρίς ράντα, και συμπληρώνεται με δύο φλόκους που εκτείνονται από την πλώρη με απλή πρόσδεση σε ένα εύκολα μετακινούμενο μικρό μπαστούνι (πρόβολο).

Κατασκευαστής / Shipbuilder : Γιώργος Μπουζούνης

Το μοντέλο αναπαριστά ένα σκάφος του Βοσπόρου με ιστιοφορία Πέννας με σταύρωση, βασισμένο στις πληροφορίες των βιβλίων «Ελ. Παραδοσιακή Ναυπηγική» του Κ. Δαμιανίδη, και «Last days of masts and sails 1925» του Sir Alan Moore καθώς και στο φωτογραφικά αρχείο του naftotopos.gr.

Το μοντέλο αναπαριστά σκαρί με γάστρα τρεχαντηριού και ιστιοφορία «Μπομπάρδας Σαμπατιέρας», μία παραλλαγή της ιστιοφορίας «Μπομπάρδας» όπου αντί για «μπούμα» και «φλίσι» στο πίσω κατάρτι, έχουμε «ψάθα».

Ομοίωμα Μπομπάρδας με ιστιοφορία «Πολάκα». Κατασκευασμένο από ξύλο οξιάς, εξολοκλήρου στο χέρι (from scratch) καθώς και όλα τα εξαρτήματά του (καβίλιες, τρύοπα, μακαράδες, φανάρια ,άγκυρες). Χρόνος κατασκευής 510 ώρες.

Αντίγραφο Μπομπάρδας με ιστιοφορία «Πολάκα». 

Αντίγραφο μεγάλου ιστιοφόρου τρεχαντηριού 'Μπομπάρδα - Σαμπατιέρα'. Οι φωτογραφίες έχουν παρθεί από την έκθεση μοντέλων ελληνικών παραδοσιακών σκαριών που διοργανώθηκε στο Ναυτικό Μουσείο της Ελλάδας το Σεπτέμβριο του 2004.

Αντίγραφο παραδοσιακού σπογγαλιευτικού Μπότη, ένας τύπος μικρού οξύπρυμνου σκάφους που κατασκευάζονταν από τα τέλη του 19ου αιώνα από τους Κουταλιανούς. Οι φωτογραφίες έχουν παρθεί από την έκθεση μοντέλων ελληνικών παραδοσιακών σκαριών που διοργανώθηκε στο Ναυτικό Μουσείο της Ελλάδας το Σεπτέμβριο του 2004.

Ομοίωμα του γολετόμπρικου «ΕΛΕΝΗ» που ανήκε στην συντεχνία της οικογένειας Βακλαβά ή Μπακλαβά από το Λιτόχωρο Πιερίας. Η οικογένεια εκείνη την εποχή ασχολιόταν με το ναυτεμπόριο, δραστηριότητα που ξεκινούσε από τον 19ο αιώνα μέχρι και το 1970. Η κατασκευή του ομοιώματος βασίσθηκε σε ζωγραφικό πίνακα που απεικονίζει το γολετόμπρικο «ΕΛΕΝΗ» και ο οποίος εκτίθεται σήμερα στο Ναυτικό Μουσείο Λιτόχωρου.

Μέσου μεγέθους εμπορικό σκάφος ιδιαίτερα ισχυρής αρματωσιάς που το έκανε ικανό για μεγάλες ταχύτητες προκειμένου να μεταφερθούν ευπαθή και ιδιαίτερα πολύτιμα φορτία (τσάι, μπαχαρικά αλλά και σκλάβοι).

Η σχεδίασή του άκμασε από τα μέσα του 19ου έως τις αρχές του 20ου αιώνα... την καλύτερη περίοδο των ιστιοφόρων, τόσο στη Μ. Βρετανία όσο και ΗΠΑ αλλά και στη Σύρο, Σκιάθο και Γαλαξείδι.

Αντίγραφο παραδοσιακής αλιευτικής βάρκας, γνωστής ως Χανιώτικη γαϊτα. To μοντέλο κινείται με τηλεκατεύθυνση.

Αντίγραφο παραδοσιακής αλιευτικής βάρκας μήκους 7,5 μέτρων με ιστιοφορία σακολέβας, κατακευασμένη στα Χανιά το 1951 με το όνομα ΠΑΝΑΓΙΑ. 

Αντίγραφο παραδοσιακής αλιευτικής βάρκας μήκους 7,5 μέτρων με ιστιοφορία σακολέβας. Το σκαρί είναι γνωστό ως Χανιώτικη γαϊτα.

Αντίγραφο πραγματικού παραδοσιακού σκάφους Γατζάο με ιστιοφορία Πολάκα, μήκους περίπου 25 μέτρων.

Μοντέλο παραδοσιακής Υδραίικης βάρκας. Κατασκευάστηκε σύμφωνα με τα σχέδια του φίλου και μέλους του naftotopos Ν. Βλαβιανού, τα οποία αποτελούν και προσφορά προς όλα τα μέλη του naftotopos. 

Αντίγραφο Υδραίϊκου Βαρκαλά με Λατίνι. Οι φωτογραφίες προέρχονται από την έκθεση μοντέλων ελληνικών παραδοσιακών σκαριών που διοργανώθηκε στο Ναυτικό Μουσείο της Ελλάδας το Ιούλιο του 2008.

Αντίγραφο παραδοσιακού Υδραίϊκου μικρού Βαρκαλά με ιστιοφορία Σακολέβα. Οι ναυπηγικές γραμμές προέρχονται από μισμόδελο στο ναυπηγείο του Γριπαίου. Βιβλίο: Ελληνική Παραδοσιακή Ναυπηγική Κ. Δαμιανίδης, Β. Κωστούλας

Κατασκευαστική προσέγγιση του πλοίου της Ινέπολης του Πόντου στις ακτές της Μαύρης Θάλασσας το οποίο κατασκευάζονταν από Έλληνες ναυπηγούς μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα. Κατασκευάζονταν με ένα μοναδικό τρόπο που αποτελούσε απομεινάρι της αρχαίας τεχνικής (shell first - πρώτα το κέλυφος). Τα καράβια αυτά δεν έγιναν τόσο πολύ γνωστά γιατί σπάνια έβγαιναν από τα Δαρδανέλια.

Αντίγραφο του πλοίου της Ινέπολης του Πόντου στις ακτές της Μαύρης Θάλασσας το οποίο κατασκευάζονταν από Έλληνες ναυπηγούς μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα. Κατασκευάζονταν με ένα μοναδικό τρόπο που αποτελούσε απομεινάρι της αρχαίας τεχνικής (shell first - πρώτα το κέλυφος). Τα καράβια αυτά δεν έγιναν τόσο πολύ γνωστά γιατί σπάνια έβγαιναν από τα Δαρδανέλια.

Αντίγραφο του πλοίου της Ινέπολης του Πόντου στις ακτές της Μαύρης Θάλασσας το οποίο κατασκευάζονταν από Έλληνες ναυπηγούς μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα. Κατασκευάζονταν με ένα μοναδικό τρόπο που αποτελούσε απομεινάρι της αρχαίας τεχνικής (shell first - πρώτα το κέλυφος). Τα καράβια αυτά δεν έγιναν τόσο πολύ γνωστά γιατί σπάνια έβγαιναν από τα Δαρδανέλια. Το μοντέλο εκτίθεται στο Ναυτικό Μουσείο της Ελλάδας.

Ομοίωμα καραβόσκαρου μεσαίου μεγέθους με ιστιοφορία σκούνας με σταυρώσεις που χρησιμοποιήθηκε ως επιβατικό ή εμπορικό σκάφος μέχρι τα μέσα του εικοστού αιώνα.

Τα σκάφη αυτά χρησιμοποιήθηκαν κυρίως για εμπορικούς αλλά και πολεμικούς σκοπούς, διότι το κύριο ζητούμενο ήταν οι υψηλές ταχύτητες για τις οποίες ήταν ικανό, σε συνάρτηση με τη δυνατότητα πλεύσης σε κλειστότερες ως προς τον άνεμο γωνίες, συγκρινόμενο με παρόμοιου μεγέθους πλοία άλλης ιστιοφορίας, όπως μπρίκια, κορβέτες κλπ.

Διόραμα με καραβόσκαρο σε φάση κατασκευής. Οι φωτογραφίες από το εργαστήριο προσφέρθηκαν από τον ιδιοκτήτη του μοντέλου, ενώ οι υπόλοιπες προέρχονται από την έκθεση μοντέλων ελληνικών παραδοσιακών σκαριών που διοργανώθηκε στο Ναυτικό Μουσείο της Ελλάδας το Ιούλιο του 2008.

Αντίγραφο παραδοσιακού Καραβόσκαρου με ιστιοφορία «Λόβερ με σταύρωση» ('Top sail schooner'). Κατασκευασμένο από ξύλο οξιάς, εξολοκλήρου στο χέρι (from scratch) καθώς και όλα τα εξαρτήματά του (καβίλιες, μπιγότες, μακαράδες, άγκυρα, φορτίο). Χρόνος κατασκευής 530 ώρες. Το σχέδιο της γάστρας είναι βασισμένο σε καραβόσκαρο της εποχής του μεσοπολέμου. (Ελληνική Παραδοσιακή Ναυπηγική - Κ. Δαμιανίδης

Μεγάλο τρίστηλο εμπορικό ιστιοφόρο. Το μήκος αυτών των σκαφών έφθανε τα 50 μέτρα ενώ το εκτόπισμα ήταν από 500 μέχρι και τους 800 τόνους.

Ομοίωμα μικρής παραδοσιακής ξύλινης βάρκας παπαδιά (με καθρέπτη στην πρύμνη).

Ομοίωμα παραδοσιακού Τσερνικοπεράματος με ιστιοφορία : Κέρκουρος (Κότερο ή Μπούμα και φλόκο).

Η κατασκευή ακολούθησε το σχέδιο των γραμμών του Τσερνικοπεράματος «Σελήνη»  και όπως αποτυπώνεται στο βιβλίο Ελληνική Παραδοσιακή Ναυπηγική του Κ. Δαμιανίδη (σελ 58).

Αντίγραφο του παραδοσιακού σκάφους "Ευαγγελίστρια", ένα Πέραμα που κατασκευάστηκε στο ναυπηγείο των αδελφών Μαυρίκου στη Σύρο το 1940. Το σκάφος αποκαταστάθηκε το 1988 από το Ναυτικό Μουσείο Αιγαίου. To μοντέλο κινείται με τηλεκατεύθυνση.

Αντίγραφο παραδοσιακού σκάφους τύπου «Πέραμα» με ιστιοφορία Μπρατσέρας. Οι φωτογραφίες προέρχονται από την έκθεση μοντέλων ελληνικών παραδοσιακών σκαριών που διοργανώθηκε στο Ναυτικό Μουσείο της Ελλάδας το Ιούλιο του 2008.

Ακριβές αντίγραφο του παραδοσιακού εμπορικού Περάματος 'ΕΛΕΝΗ Π. ΝΥ 167' που κατασκευάστηκε το 1951 στη Σκιάθο και ανήκει πλέον στο Ιστορικό Αρχείο, Μουσείο Ύδρας. Η αποτύπωσή και μελέτη αποκατάστασης έγινε από το αρχιτεκτονικό γραφείο «Κ. Δαμιανίδης & Συνεργάτες». 

Ομοίωμα παραδοσιακού Περάματος με ιστιοφορία «Λόβερ». Κατασκευασμένο από ξύλο οξιάς, εξολοκλήρου στο χέρι (from scratch) καθώς και όλα τα εξαρτήματά του (καβίλιες, μακαράδες, άγκυρα). Χρόνος κατασκευής 358 ώρες.

Αντίγραφο Περάματος με ιστιοφορία Λόβερο.Οι φωτογραφίες προέρχονται από την έκθεση μοντέλων ελληνικών παραδοσιακών σκαριών που διοργανώθηκε από το Ναυτικό Μουσείο της Ελλάδας, στο πλαίσιο της ναυτικής εβδομάδας το έτος 2006.

Το Πέραμα που παρουσιάζεται, σκαρί στην πραγματικότητα περίπου 13,5 μέτρα, αποτελεί αντίγραφο/ομοίωμα του Περάματος 'Φανερωμένη' που ναυπηγήθηκε στη Σκιάθο το 1945 από το ναυπηγό Μυτιληναίο και αποκαταστάθηκε στο ναυπηγείο του Πάχου Παπαστεφάνου.

Μοντέλο τοπικής παραδοσιακής βάρκας μήκους 7,20 μ. από τη Μυτιλήνη. Το μοντέλο βασίστηκε στις κατασκευαστικές γραμμές του περαματάκι Μανάβρα στη σκάλα Ερεσσού που κατέγραψε ο Δημήτριος Μάρας.

Αντίγραφο τοπικού σκαριού από τη Μυτιλήνη. Περαματάκι με ιστιοφορία απλής μορφής Λατίνι. Κατασκευασμένο από ξύλο οξιάς, και αμπούρας εξολοκλήρου στο χέρι (from scratch) καθώς και όλος ο εξοπλισμός του (παραγάδια,πετρελαιόλαμπα,τεσσαροχάλι, καμάκι, αλιεύματα). Η κατασκευή των νομέων του περιλαμβάνει έδρες και σκαρμούς. 

Το μοντέλο που παρουσιάζεται αποτελεί μία κατακευαστική προσέγγιση Σαΐτας. Οι Σαϊτιές ή Σαΐτες ήταν ένας τύπος λατινάδικου και διέφεραν διότι είχαν στο πλωριό κατάρτι σταυρώσεις. Μερικοί συγγραφείς τη θεωρούν μάλιστα ως μία παραλλαγή του βρικιού. Στην αρχή ξεκίνησαν ως κωπήλατα σκάφη και ήσαν πολύ γρήγορα. Στα Μικρασιατικά παράλια τις έλεγαν σάικες και τις μεγάλες, σαν καράβια που ήταν, καραβοσαϊτιές ή καραβοσαίτες.

Αντίγραφο παραδοσιακού μικρού ιστιοφόρου σκάφους που κατασκευαζόταν στην Ελλάδα από τα τέλη του 18ου και κατά το 19ο αιώνα. Το μοντέλο είναι βασισμένο στα σχέδια του A.Paris από το βιβλίο του Souvenirs de marine conserves.

Αντίγραφο παραδοσιακού ιστιοφόρου σκάφους που έπλεε στο Αιγαίο από τα τέλη του 18ου και κατά τον 19ο αιώνα. Η σημαία αποτελεί την Γραικοθωμανική παντίερα κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας.

«Μπές τσιφτές» - «καπεταναίοι» - «παλατζήδες» - «χαμνατζήδες» - «ντουρούκια» - «μπαλουχανάς», ονόματα πρωτάκουστα, παράξενα, ξενικά, φερμένα από το παρελθόν. Τότε που στην Ανατολική πλευρά του Αιγαίου, οι Έλληνες ψαράδες στήριζαν με την αλιεία την οικογένεια και τον τόπο τους. Τότε, που η συνεργασία ανθρώπων και σκαφών, αν και επιτακτική, γίνονταν με «μπέσα». Τότε που το κάθε σκάφος δεν ήταν μόνο ένα εργαλείο, αλλά είχε μέρος στον σεβασμό.

Μοντέλο κωπήλατης ψαράδικης βάρκας της Θάλασσας του Μαρμαρά (Σαντάλα) με 7 ζεύγη κουπιών και χωρίς πανιά. Η ιστορία και η παράδοση των κατοίκων του Νέου Μαρμαρά στη Χαλκιδική αναφέρει οτι η βάρκα Σαντάλα προπορευόταν της ψαράδικης πομπής στο νησί Μαρμαράς στη Μικρά Ασία.

Αντίγραφο Σαντάλας, κωπήλατου πλοίου από τον Μαρμαρά που φτιαχνόταν από Έλληνες ναυπηγούς κατά τον 18ο - 19ο αιώνα.

Ομοίωμα παραδοσιακού σπογγαλιευτικού σκάφους από τη Σύμη. Το μοντέλο φέρει μισολάτινομε σταυρώσεις και φλόκους, που συνήθιζαν να αρματώνουν τις σκάφες στις αρχές του 1900. Το μισολάτινο, έναντι της προγενέστερης σακκολέβας προσφέρει καλύτερη ικανότητα χειρισμού αλλά και ικανότητα πλεύσης στα όρτσα. Τα τετράγωνα πανιά βοηθούσαν τις άπνοιες και στα πρίμα.

Αντίγραφο παραδοσιακού σπογγαλιευτικού σκάφους από τη Σύμη. Το μοντέλο είναι κατασκευασμένο από ξύλο οξιάς, εξολοκλήρου στο χέρι (from scratch) καθώς και όλα τα εξαρτήματά του (φανάρια, άγκυρα, καλάθια, κουβάς, καμάκι κ.λ.π.) Χρόνος κατασκευής 352 ώρες.

Ομοίωμα παραδοσιακής κωπήλατης Σμυρναίϊκης Γαίτας. Η ναυπήγηση του μοντέλου έγινε με τη βοήθεια νάυαθρου, από 35 νομείς ξύλου καστανιάς, διαστάσεων 1,5 Χ 3 χιλιοστά.

Ομοίωμα παραδοσιακής αλιευτική κωπήλατης τράτας. Περιλαμβάνει 7 ζεύγη κουπιά, σε 6 πάγκους και ένα ζευγάρι στην κουβέρτα της πλώρης.

Ομοίωμα παραδοσιακής κωπήλατης τράτας με 2 λατίνια. Περιλαμβάνει 7 ζεύγη κουπιά, σε 6 πάγκους και ένα ζευγάρι στην κουβέρτα της πλώρης. 

Αντίγραφο αλιευτικής κωπήλατης τράτας. Το μοντέλο που παρουσιάζεται προέρχεται από την έκθεση μοντέλων ελληνικών παραδοσιακών σκαριών που διοργανώθηκε στο Ναυτικό Μουσείο της Ελλάδας το Σεπτέμβριο του 2004.

Αντίγραφο παραδοσιακής κωπήλατης τράτας με λατίνι. Περιλαμβάνει 5 σειρές κουπια.

Αντίγραφο παραδοσιακής κωπήλατης τράτας με λατίνι. Περιλαμβάνει 5 σειρές κουπια.

Αντίγραφο παραδοσιακής κωπήλατης τράτας με λατίνι. Περιλαμβάνει 5 σειρές κουπια. Οι φωτογραφίες έχουν παρθεί από την έκθεση μοντέλων ελληνικών παραδοσιακών σκαριών που διοργανώθηκε στο Ναυτικό Μουσείο της Ελλάδας το Ιούνιο του 2006.

Αντίγραφο παραδοσιακής κωπήλατης τράτας με λατίνι. Περιλαμβάνει 5 σειρές κουπια.

Μοντέλο παραδοσιακού  τρεχαντηριού με ιστιοφορία «Μπρατσέρα».  Το μοντέλο αναπαριστά  φορτηγό  σκάφος, είναι εξ' ολοκληρου ιδιοκατασκευή και βασίστηκε σε έργο λαϊκού ζωγράφου, κατά το 2ο μισό του 19ου αιώνα. Σύμφωνα με τον πίνακα, το πλοίο ανήκε στον πλοιάρχο Ιωάννη Γ. Διακογιάννη από το Τρίκερι (Νομός Μαγνησίας). 

Το μοντέλο συμμετείχε στην 41η έκθεση της I.P.M.S. Ελλάδος.

Ομοίωμα παραδοσιακού  τρεχαντηριού με ιστιοφορία «Λόβερο».  Το μοντέλο αναπαριστά  ένα  φορτηγό  σκάφος,  είναι κατασκευασμένο από ξύλο οξυάς  εξολοκλήρου στο χέρι (from scratch), με την τεχνική πέτσωμα επάνω σε ολόσωμους νομείς. Είναι βασισμένο στην Βιβλιογραφία  α. "Ελληνική παραδοσιακή ναυπηγική"  -β. "Περί εξαρτισμού των πλοίων"  και  γ. στο φωτογραφικό αρχείο του naftotopos.gr.

Αντιπροσωπευτικό δείγμα Αιγαιοπελαγίτικου μηχανοκίνητου αλιευτικού σκάφους της δεκαετίας του ’50, με βοηθητική ιστιοφορία  (Mπούμας ή Kότερο), μήκους 10,5m. Το ομοίωμα (μοντέλο) κατασκευάστηκε με βάση ναυπηγικά σχέδια του ξυλοναυπηγού Κωνσταντίνου Χωριανόπουλου, σε κλίμακα 1:20

Ομοίωμα παραδοσιακού τρεχαντηρού με ιστιοφορία Μπρατσέρα (ψάθες και φλόκο). Το σχέδιο των γραμμών του σκάφους είναι από τον Χ. Αθανασίου, όπως χαράχτηκε επάνω σε σανίδα (1,20 Χ 0,20 εκατοστά), το 1945 στην Αλλόνησο. Δημοσιεύτηκε στις "7 ημέρες" της καθημερινής Τόμος ΚΖ.

Ομοίωμα παραδοσιακού τρεχαντηρού με ιστιοφορία Μπρατσέρα (ψάθες και φλόκους) και ολικό μήκο: 97 cm.

Ομοίωμα παραδοσιακού τρεχαντηρού από τη Σκόπελο, με ιστιοφορία Μπομπάρδα (σταυρώσεις στο πλωριό και μπούμα στο πρυμνιό κατάρτι). Ολικό μήκος: 83,5 cm

Αντίγραφο του παραδοσιακού σκάφους "ΧΟΖΟΒΙΩΤΙΣΣΑ", ένα τρεχαντήρι 11,8 μέτρων το οποίο κατασκευάσηκε στα Κατάπολα της Αμοργού από τον καραβομαραγλό Βαζαίο το 1975. Καταστράφηκε στην Αιγιάλη της Αμοργού το 2006, στο βωμό της "ανανέωσης" του αλιευτικού μας στόλου και υπό τη "χορηγεία" της Ευρωπαϊκής Ένωσης. To μοντέλο κινείται με τηλεκατεύθυνση.

Aντίγραφο παραδοσιακού αλιευτικού τρεχαντηριού μήκους 12 μέτρων, του οποίου η γάστρα σχεδιάστηκε στη Σκιάθο το 1965.

Αντίγραφο παραδοσιακού αλιευτικού τρεχαντηριού με θαλασσινά χρώματα. Η γάστρα του μοντέλου αποτελεί ομοίωμα παραδοσιακού αλιευτικού τρεχαντηριού μήκους 12 μέτρων, το οποίο σχεδιάστηκε στη Σκιάθο το 1965. Το μοντέλο δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί.

Αντίγραφο μικρού τρεχαντηριού παράκτιας αλιείας. Οι φωτογραφίες έχουν παρθεί από την έκθεση μοντέλων ελληνικών παραδοσιακών σκαριών που διοργανώθηκε στο Ναυτικό Μουσείο της Ελλάδας το Σεπτέμβριο του 2004.

Διόραμα κατασκευής παραδοσιακού τρεχαντηριού. Οι φωτογραφίες έχουν παρθεί από την έκθεση μοντέλων ελληνικών παραδοσιακών σκαριών που διοργανώθηκε στο Ναυτικό Μουσείο της Ελλάδας το Σεπτέμβριο του 2004.

Αντίγραφο μικρού αλιευτικού παραδοσιακού τρεχαντηριού. Οι φωτογραφίες έχουν παρθεί από την έκθεση μοντέλων ελληνικών παραδοσιακών σκαριών που διοργανώθηκε στο Ναυτικό Μουσείο της Ελλάδας το Σεπτέμβριο του 2004.

Αντίγραφο παραδοσιακού σκάφους τύπου 'Τρεχαντήρι' με μπούμα και δύο φλόκους. Οι φωτογραφίες προέρχονται από την έκθεση μοντέλων ελληνικών παραδοσιακών σκαριών που διοργανώθηκε στο Ναυτικό Μουσείο της Ελλάδας το Ιούλιο του 2008.

Αντίγραφο τρεχαντηριού προς χρήση σκάφους αναψυχής υπο κατασκευή. Οι φωτογραφίες προέρχονται από την έκθεση μοντέλων ελληνικών παραδοσιακών σκαριών που διοργανώθηκε στο Ναυτικό Μουσείο της Ελλάδας το Ιούλιο του 2008.

Αντίγραφο του παραδοσιακού αλιευτικού τρεχαντηριού «Βαγγελιώ» με ιστιοφορία σακολέβα. Οι φωτογραφίες έχουν παρθεί από την έκθεση μοντέλων ελληνικών παραδοσιακών σκαριών που διοργανώθηκε στο Ναυτικό Μουσείο της Ελλάδας το Ιούλιο του 2008.

Η γάστρα του μοντέλου αποτελεί αντίγραφο παραδοσιακού αλιευτικού τρεχαντηριού μήκους 12 μέτρων, το οποίο σχεδιάστηκε στη Σκιάθο το 1965. Η ιστιοφορία του μοντέλου βασίζεται στην πλέον συνηθισμένη ιστιοφορία των τρεχαντηριών του 19ου αιώνα, με μπούμα και φλόκο, ενώ οι υπερκατασκευές παρουσιάζουν έναν ποιο σύγχρονο σχεδιασμό αλιευτικού σκάφους της τελευταίας δεκαετίας.

Αντίγραφο παραδοσιακού τρεχαντηριού από τη Νέα Κούταλη Λέσβου, κατασκευασμένο ειδικά για σπογγαλιεία (οι λεγόμενοι αχταρμάδες ή μηχανοκάικα). Οι φωτογραφίες έχουν παρθεί από την έκθεση μοντέλων ελληνικών παραδοσιακών σκαριών που διοργανώθηκε στο Ναυτικό Μουσείο της Ελλάδας το Σεπτέμβριο του 2004.

Αντίγραφο μικρού ιστιοφόρου τρεχαντηριού με λατίνι και φλόκο. Οι φωτογραφίες έχουν παρθεί από την έκθεση μοντέλων ελληνικών παραδοσιακών σκαριών που διοργανώθηκε στο Ναυτικό Μουσείο της Ελλάδας το Σεπτέμβριο του 2004. 

Ομοίωμα παραδοσιακού τρεχαντηριού με ιστιοφορία «Μπρατσέρα». Κατασκευασμένο από ξύλο οξιάς, εξολοκλήρου στο χέρι (from scratch) καθώς και όλα τα εξαρτήματά του (καβίλιες, τρύοπα, μακαράδες, Φανάρια, άγκυρες) Χρόνος κατασκευής 345 ώρες.

Μικρό έως και μεσαίο εμπορικό σκάφος, το οποίο το συναντάμε συχνότερα στα ανατολικά κυρίως παράλια του Αγαίου. Αποτελούσε τη ραχοκοκκαλιά του εμπορίου της εποχής και συγκερκιμένα ανάμεσα στα νησιά Μυτιλλήνη, Σάμο, Χίο, αλλά και Κωνσταντινούπολη, Αϊβαλή Σμύρνη κλπ.

Το μοντέλο που παρουσιάζεται, έχει βασιστεί στις φωτογραφίες του Φελίξ Σαρτιό (Felix Sartiaux), στη Φώκαια τον Ιούνιο του 1914, κατά τον πρώτο διωγμό των Ελλήνων.

Το μοντέλο αποτελεί ομοίωμα σκάφους από την ναυπηγική παράδοση της Μυτιλήνης και κατατάσσεται στην κατηγορία «Τσερνίκι» (οξύπρυμνο). Το σκάφος κατασκευάζονταν σε διάφορες διαστάσεις- εχρησιμοποιείτο σε κάθε είδους θαλασσινή δραστηριότητα (εμπόριο-αλιεία) κι έφερε ιστιοφορία Λατινιού-μισολάτινου και σακκολέβας.

Το μοντέλο αποτελεί ομοίωμα σκάφους που αν κι εύκολα κατατάσσεται στην κατηγορία «Τσερνίκι» (οξύπρυμνο) θεωρώ πως γοητεύει με τον ξεχωριστό του χαρακτήρα. 

Μοντέλο παραδοσιακού Τσερνικού με ιστιοφορία Πέννα. 

Tο Τσερνίκι ήταν ένα οξύπρυμνο σκάφος με ένα ευθύ κεκλιμένο πλωριό ποδόσταμο.Το όνομά του πιθανόν προέρχεται από το Τουρκικό πλοίο "Tsikirne", ή από ένα πλοίο που χρησιμοποιήθηκε στο Δούναβη και ονομαζόταν "Černík" ή "Cirnik".

Ομοίωμα παραδοσιακού Τσερνικού από τη Μύκονο, με ιστιοφορία "Σακολέβα".

Το μοντέλο αναπαριστά ένα Τσερνίκι Μυκόνου, με κύριο χαρακτηριστικό την υπερυψωμένη πρύμνη. Για την κατασκευή του μοντέλου έχει χρησιμοποιηθεί ξυλεία οξυάς - abura και είναι κατασκευασμένο από το «μηδέν» (scratch built εκτός από μακαράδες). 

Αντίγραφο του παραδοσιακού τσερνικιού «Θεόφιλος» με ιστιοφορία σακολέβα. Οι φωτογραφίες προέρχονται από την έκθεση μοντέλων ελληνικών παραδοσιακών σκαριών που διοργανώθηκε στο Ναυτικό Μουσείο της Ελλάδας το Ιούλιο του 2008.

Ομοίωμα παραδοσιακού Τσερνικού με ιστιοφορία «Σακολέβα». Κατασκευασμένο από ξύλο οξιάς, εξολοκλήρου στο χέρι (from scratch) καθώς και όλα τα εξαρτήματά του (καβίλιες, μακαράδες, άγκυρα). Χρόνος κατασκευής 268 ώρες.

Αντίγραφο ιστιοφόρου τσερνικιού με ιστιοφορία Μπρατσέρα.

Αντίγραφο τσερνικιού. Το μοντέλο συμμετείχε στην έκθεση μοντέλων ελληνικών παραδοσιακών σκαριών που διοργανώθηκε από το Ναυτικό Μουσείο της Ελλάδας, στο πλαίσιο της ναυτικής εβδομάδας το έτος 2006.

Το μοντέλο που παρουσιάζεται, αναφέρεται σε ένα υπαρκτό καίκι τύπου (Βαρκαλάς) Αγ Γεώργιος Ν.Β.299 - Πατρίδα Ζαγορά, των αφών Γκαγκάκη. Είναι το χρονικό της τελευταίας περιόδου μιας ένδοξης ναυτιλίας του τόπου, η οποία ξεκινά στα χρόνια της Τουρκοκρατίας (με μαρτυρία του 1639) και φθάνει να ολοκληρώνεται κοντά στο 1962. Η ιστιοφορία του καϊκιού περιορίζεται σε μία βοηθητική μπούμα, ενώ ως κύριο μέσο πρόωσης φέρει μηχανή. 

Το μοντέλο αναπαριστά ένα σκάφος Σακολέβας με ιστιοφορία Πέννας, βασισμένο στις πληροφορίες των βιβλίων «Ελ. Παραδοσιακή Ναυπηγική» του Κ. Δαμιανίδη, και «Last days of masts and sails 1925» του Sir Alan Moore καθώς και στο φωτογραφικά αρχείο του naftotopos.gr. 

Αντίγραφο πραγματικού Βαρκαλά ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ το οποίο διασώθηκε από καταστροφή στο λιμάνι της Χίου. Το ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ κατασκευάστηκε το 1929 και οι διαστάσεις του είναι 14,4 μέτρα μήκος, 5,12 μέτρα πλάτος και 2,0 μέτρα ύψος. Φωτογραφίες από το πραγματικό σκαρί, παρουσιάζονται στο φωτογραφικό αρχείο. Υλικό κατασκευής γάστρας μοντέλου: πεύκο.

Αντίγραφο σκάφους μήκους περίπου 17 μέτρων, το οποίο υπήρχε πριν μερικά χρόνια να σαπίζει στα ναυπηγεία Κουπετώρη στην Σαλαμίνα φυσικά μηχανοκίνητο και όχι του 1900. Η ιστιοφορία αποτελείται από δυο «ψάθες» και δυο φλόκους που σύμφωνα με τον κ. Κ. Δαμιανίδη είναι ιστιοφορία μπρατσέρας.

Αντίγραφο παραδοσιακού Βαρκαλάς με ιστιοφορία «Ραντοψάθι» Κατασκευασμένο από ξύλο οξιάς, εξολοκλήρου στο χέρι (from scratch) καθώς και όλα τα εξαρτήματά του (καβίλιες, μπιγότες, μακαράδες, άγκυρες, αντλία, στρωμάτσα).