Κατά την κατασκευή ενός μοντέλου ξύλινου καραβιού, πολλές φορές οι μοντελιστές έρχονται μπροστά στο δίλημμα εάν θα πρέπει να ακολουθήσουν την πραγματική παραδοσιακή τεχνική ή μία εναλλακτική μοντελιστική προσέγγιση η οποία από τη μία πλευρά να ξεπερνά τις κατασκευαστικές δυσκολίες λόγω κλίμακας, να μειώσει παράλληλα το χρόνο κατασκευής του μοντέλου, χωρίς όμως το τελικό οπτικό της αποτέλεσμα να προδίδει την "παράκαμψη" αυτή.

Η μεγαλύτερη πρόκληση στην κατασκευή ενός  ναυτικού μοντέλου είναι η γάστρα του. Πολλοί μοντελιστές με εμπειρία κατασκευών μοντέλων kit ακολουθούν τη συνήθη αλλά και «εύκολη» τεχνική όπου απλά κλείνουν την γάστρα, διαμορφώνοντας τα μαδεράκια ανάλογα με τα ανοίγματα που δημιουργούνται κατά την διαδικασία.

Η παρακάτω απλή τεχνική βοηθά στο να σχηματίσουμε ομοιόμορφες δέστρες για τα ναυτικά μοντέλα μας.

Όπως η άγκυρα θεωρείται υποχρεωτικός εξοπλισμός στα πραγματικά σκαριά, έτσι ακριβώς θεωρείται και στα μοντέλα. Και στις δύο περιπτώσεις ο λόγος ύπαρξής της είναι προφανής, μα όμως τελείως διαφορετικός.

Όπως  θα γνωρίζεται δύο από τα τέσσερα παραδοσιακά σκαριά μας, το Καραβόσκαρο και ο Βαρκαλάς, έχουν στην πρύμνη τους κουπαστή στηριζόμενη σε καγκελάκια. 

Αν θέλετε να κατασκευάσετε ένα τεσσαροχάλι εύκολα και αποφεύγοντας τη συγκόλληση ή το καλούπι ακολουθήστε τον παρακάτω τρόπο.

1. Πάρτε δύο «Σαλαγγές» στο μέγεθος της κλίμακας που θέλετε να είναι το τεσσαροχάλι και αφού τις ζεστάνετε για λίγο πάνω από φλόγα διαχωρίστε τα μονά από τα διπλά αγκίστρια.

Για αρκετούς μοντελιστές οι μεντεσέδες είναι μια λεπτομέρεια που «προσθέτει» στο γενικό σύνολο του μοντέλου αλλά οι «λειτουργικοί» μεντεσέδες απαιτούν περισσότερη προσπάθεια στην κατασκευή τους.

Επάνω σε ένα κομμάτι σκληρό ξύλο (κοντά στο πάχος του τιμονιού που θα φτιάξουμε) ζωγραφίζουμε έναν κύκλο με διάμετρο αυτήν του τιμονιού και έναν δεύτερο ομόκεντρο εσωτερικό με διάμετρο ανάλογη με το πλάτος της ρόδας.

Η αναπαράσταση των πλευρικών φαναριών πλοήγησης ενός μοντέλου μπορεί να γίνει με πολλούς τρόπους, αλλά ως συνήθως η καλύτερη λύση είναι η και πιό απλή.

Ο κιούρτος είναι ένα παραδοσιακό αλιευτικό εργαλείο που κατασκευαζόταν με τα χέρια και με πλέξη σύρματος. Στις μέρες μας, όπως και ο προκάτοχος του το «γιουρτάρι» (από χόρτο) τείνει να εξαφανιστεί και να αντικατασταθεί από αντίστοιχά βιομηχανικού τύπου εργαλεία.

Με την κατασκευή μικρογραφίας στρωμάτσας έχουμε ήδη ασχοληθεί σε προηγούμενές μας τεχνικές, ίσως όμως με περίπλοκο τρόπο που ενδεχομένως οδηγεί σε αναβλητικότητα κατασκευής της.

Με την κατασκευή μικρογραφίας στρωμάτσας έχουμε ήδη ασχοληθεί σε προηγούμενές μας τεχνικές, ίσως όμως με περίπλοκο τρόπο που ενδεχομένως οδηγεί σε αναβλητικότητα κατασκευής της.

Με την κατασκευή μικρογραφίας στρωμάτσας έχουμε ήδη ασχοληθεί, ίσως όμως με περίπλοκο τρόπο-τεχνική που ενδεχομένως οδηγεί σε αναβλητικότητα κατασκευής της.

Η παρούσα τεχνική αποτελεί μία κατασκευαστική προέγγιση με ρεαλιστικό αποτέλεσμα.

Στα πλαίσια της διακόσμησης και της αληθοφάνειας των μοντέλων μας, κάποιες φορές χρειάζεται επίσης να αναπαραστήσουμε κάποιο φορτίο τους. Με τον παρακάτω τρόπο μπορούμε να αναπαραστήσουμε μια νταμιτζάνα σε κλίμακα κοντά στο 1:24.

Η τεχνική αυτή αφορά στην κατασκευή του εργάτη για την ανάσυρση των αλιευτικών διχτύων, όπου ευρέως χρησιμοποιούνται στα περισσότερα μικρά έως και μεσαία σύγχρονα αλιευτικά σκάφη. 

Η τεχνική αυτή αφορά στη δημιουργία μικρών πλαστικών λεκανών, που χρησιμοποιούνται ευρέως στα σύγχρονα αλιευτικά σκάφη για παραγάδια.

Στην συνέχεια θα σας δείξουμε μία πρόταση κατασκευής μικρογραφίας «στρωμάτσας» που αποφεύγει το πλέξιμο…

Για όσους σκοπεύουν να κατασκευάσουν βάρκες πυροφανιού (γρί-γρί) σίγουρα θα τους έχει προβληματίσει όχι τόσο η βάρκα αλλά σίγουρα η αναπαράσταση της λάμπας.

Η αναπαράσταση ενός παραδοσιακού αλιευτικού σκάφους, προϋποθέτει τουλάχιστον την ύπαρξη αλιευτικών διχτύων. Στο μικρόκοσμο του μοντελισμού, οι μοντελιστές εμπνέονται από διάφορα, καθημερινά και μη, μικροπράγματα για να κατασκευάσουν τον απαραίτητο εξοπλισμό του μοντέλου τους.

Αν θέλετε να προσθέσετε στο αλιευτικό σας μοντέλο και ένα τελάρο με μικρά ψάρια ακολουθήστε την παρακάτω διαδικασία.

Για τους φίλους που θέλουν να διακοσμήσουν το μοντέλο τους με μία λάμπα πετρελαίου και θέλουν να την κατασκευάσουν. προτείνεται η παρακάτω μέθοδος.

Ανάλογα με την κλίμακα που επιθυμούμε, κόβουμε ένα κομμάτι χαρτόνι και φτιάχνουμε ένα κύλινδρο στις διαστάσεις του βαρελιού που θέλουμε να φτιάξουμε, μικρότερο κατά 2-3 mm από το ύψος και 1 mm από το πλάτος.

 1. Πέρνουμε δύο λωρίδες ξύλου έχοντας κατά νου ότι θα αποτελέσουν τα πλευρά και το πάχος το μακαρά ή του ράγουλου ανάλογα με την κλίμακα που θα δουλέψουμε.

Για τους φίλους που θέλουν να προσθέσουν ένα φτιαγμένο στο χέρι καλάθι στο αλιευτικό τους μοντέλο έχω την παρακάτω πρόταση.

Αυτή η ιδέα προέκυψε από την ανάγκη να διαθέσω το χρόνο σε κάτι άλλο από το να βάφω ένα-ένα κάθε μακαρά και κάθε μπιγότα. Βέβαια η επιλογή είναι δική σας αλλά δείτε την πρόταση μου.

Βασικό συστατικό για την κατασκευή ενός νέου μοντέλου, είναι να έχουμε τα ναυπηγικά κατασκευαστικά του σχέδια διαθέσιμα.

Για όσους έχουν ήδη πειραμματισθεί, θα έχουν ενδεχομένως διαπιστώσει ότι ενώ οι βασικές διαθέσιμες τομές (νομείς) που προσδιορίζονται στο σχέδιο προσώψεων του ναυπηγικού κατασκευαστικού σχεδίου... 

Ανοίγω αυτό το θέμα με στόχο να καλύψουμε έως ένα βαθμό το κενό που ενδεχομένως υπάρχει σε αρκετούς φίλους μας σχετικά με το ναυπηγικό κατασκευαστικό σχέδιο, αλλά και να ανατρέχουμε στο περιεχόμενο της ενότητας αυτής, όταν χρειάζεται.

Πολλοί φίλοι που θέλουν να κατασκευάσουν Ελληνικά σκαριά από σχέδιο, (τουλάχιστον σχέδια γάστρας είναι πλέον προσβάσιμα μέσω σχετικής βιβλιογραφίας), συναντάνε κάποιο πρόβλημα στην μοντελιστική τροποποίηση - μεταφορά του. 

Υπάρχουν φορές όπου στην απόδοση λεπτομερειών η κλίμακα απαιτεί την τοποθέτηση πολύ μικρών καρφιών και μήκους κάτω από 5mm. Επειδή δεν είμαι σίγουρος πως μπορούν να βρεθούν σε μοντελιστικά καταστήματα ή να τα φτιαχτούν χωρίς κόπο και χρόνο, υπάρχει μία λύση που μας παρέχει πολλά καρφάκια κάτω από 5mm, εύκολα και με πολύ μικρό κόστος σε σχέση και με την ποσότητα.

Θα έχετε προσέξει πως σε κάποια σημεία της ιστιοφορίας των πλοίων (παλαιών και κάποιων σημερινών), υπάρχουν κάποιες κατασκευές που θυμίζουν σφουγγαρίστρα.

Η Ροδάντζα είναι ένα μεταλλικό (σήμερα και πλαστικό) αυλακωτό εξάρτημα σε σχήμα στρογγυλό ή σταγόνας, που τοποθετείται μέσα σε μία θηλιά σχοινιού ή συρματόσχοινου για να βοηθήσει στον σχηματισμό αυτής, αλλά κυρίως για να προστατέψει από την τριβή συνδεόμενα ναυτικά εξαρτήματα.

Σίγουρα οι προχωρημένοι μοντελιστές θα έχουν έλθει αντιμέτωποι με την πρόκληση της κατασκευής ναυτικών κλειδιών στα μοντέλα τους. Για τους νεοεισερχόμενους αναφέρομαι στο ναυτικό αντικείμενο που έχει το σχήμα του κεφαλαίου "Ω" ή και «U». Το ναυτικό κλειδί εκτός από αληθοφάνεια, διευκολύνει αρκετά σε πολλές περιπτώσεις πρόσθεσης στοιχείων εξαρτισμού.

Παρακάτω περιγράψω μία μέθοδο κατασκευής πανιών που επιλέγω να ακολουθώ στα μοντέλα μου. Υπάρχουν σίγουρα και καλύτερες, αλλά κατέληξα σε αυτή μετά από πολύ ράψιμο στο χέρι αλλά και αρκετούς άλλους πειραματισμούς.

Ως ναυτομοντελιστής εδώ και αρκετά χρόνια, συνεχίζω να βλέπω ότι το ζήτημα ενός ευκολότερου τρόπου φίμωσης (πατροναρίσματος) μπιγοτών-μακαράδων, συνεχίζει να είναι το πιο επιθυμητό.

Μερικές φορές η κλίμακα του μοντέλου που δουλεύουμε δεν μας επιτρέπει τη διαμόρφωση κοτσανέλων από ξύλο, οπότε μία εναλλακτική λύση είναι το μέταλλο. Αν όμως πάλι δεν υπάρχει η δυνατότητα δημιουργίας κοτσανέλων με συγκόλληση μεταλλικών τμημάτων, τότε...

1. Σε ένα έτοιμο πανί μοντέλου (με απεικόνιση των φύλλων με γαζί ή μολύβι) από μία άκρη της μούδας και από το πρώτο φύλλου του πανιού αρχίζουμε με μια βελόνα να περνάμε την κλωστή ή το σπάγκο (κομμάτια του τα οποία θα αποτελέσουν τα τσαμαντάλια) πάνω - κάτω και στην μέση κάθε φύλλου.

Ανάλογα με την κλίμακα του μοντέλου που κατασκευάζουμε, παίρνουμε ένα ξύλινο κύλινδρο και κόβουμε φέτες που θα αποτελέσουν τις μπιγότες. Με μία απλή βοηθητική κατασκευή (βλ. παρακάτω φωτογραφία) ανοίγουμε τις τρύπες πάνω σ' αυτές.

Παίρνουμε σύρμα ή πετονιά στην διάμετρο που μας ενδιαφέρει και τυλίγουμε γύρω του κλωστή για όσο μήκος θέλουμε να έχουν συνολικά όλα τα φιμώματα που θα φτιάξουμε. Στη συνέχεια την καλύπτουμε με κόλλα για ξύλα.

Όταν θέλουμε να τοποθετήσουμε τις μπιγότες πάνω στο παραπέτο (σε περίπτωση αναπαράστασης αρκετά παλαιού σκαριού συνηθέστερα Περάματος με ξαρτόριζες κυλινδρικές) και να αποφύγουμε το τρύπημα και πέρασμα των ξαρτόριζων από την κουπαστή προτείνεται η παρακάτω μέθοδος.