H Σκάφη ήταν ένα ιδιόρρυθμο είδος Ελληνικού σκαριού που κατασκευάζοταν κυρίως στο νησί της Σύμης τον 19ο αιώνα, γι' αυτό ήταν συνήθως γνωστές ως «συμιακές σκάφες». Το μήκος του καϊκιού έφτανε τα 15 μέτρα και το πλάτος δεν ξεπερνούσε τα 5 μέτρα. Είχε ίσο και κυρτό προς τα εμπρός πλωριό ποδόσταμα, που το μήκος του ήταν ίσο με το μήκος της καρίνας. Διέθεται σημαντικό βύθισμα και ικανή ιστιοφορία η οποία ήταν κυρίως αυτή της "Σακολέβας" με μία ή περισσότερες σταυρώσεις.
Το σχήμα της σκάφης και το μεγάλο ανάπτυγμα της ιστιοφορίας, προϋπέθεταν σημαντικό έρμα μέσα στο σκάφος.
Ο κύριος σκοπός του ήταν σπογγαλιεία και στα ταξίδια της έφθανε ακόμη και τις ακτές της βόρειας Αφρικής. Το πλήρωμά του αποτελείτο από 7 με 8 άνδρες ανάμεσα τους 5 "γυμνοί δύτες" (χωρίς κανένα εξοπλισμό) που βουτούσαν με την βοήθεια της "σανταλόπετρας" και έχοντας στο στόμα ένα σφουγγάρι βουτηγμένο στο λάδι. Αυτό τους έδινε κάποιο λίγο παραπάνω αέρα και μόνωση από το νερό.
Ο τιμονιέρης είχε την ευθύνη να ακολουθεί τον δύτη με την βοήθεια του μεγάλου τιμονιού και της "μετζάνας" που παρέμενε ανοικτό κατά την αλιεία σε αντίθεση με την υπόλοιπη ιστιοφορία της. Η "μετζάνα" αποτελούσε το πανί που υπήρχε σε ένα δεύτερο μικρότερο κατάρτι πολύ κοντά στην πρύμνη το οποίο έδινε επιπρόσθετα στο σκάφος τη δυνατότητα ελιγμών και μικροκινήσεων της σκάφης.
Η εμφάνιση του σκάφανδρου σήμανε και το τέλος αυτών των παραδοσιακών σπογγαλιευτικών σκαφών.
Πηγές - Σχετική Βιβλιογραφία:
1. Ελληνική Παραδοσιακή Ναυπηγική - Κ.Δαμιανίδης
2. http://3lyk-n-filad.att.sch.gr/sponges/
