Χαρακτηρίζεται συνήθως η ιστιοφορία σκάφους συνήθως τύπου «Καραβόσκαρο» με μικρή χωρητικότητα 60-70 κόρους και με δύο ιστούς που έφεραν τετράγωνα και τριγωνικά (στο πρυμναίο) ιστία. Τα μεγάλα πλοία της κατηγορίας αυτής ονομάζονταν "Μυοπάρωνες" ενώ τα μικρά «Μαρτηγάνες» (ή "Μαρτήγοι").
Αρχικά αυτήν την ιστιοφορία έφεραν τα Baltimore Clippers με Αμερικάνικη Καταγωγή, τα οποία έβλεπαν οι Έλληνες ναυτικοί στα λιμάνια της Μεσογείου κατά τη διάρκεια των Ναπολεόντειων Πολέμων (1795-1815). Το σκαρί αυτό οι Έλληνες το προσάρμοσαν στις συνθήκες του Αιγαίου δίνοντάς του τη μορφή ?Kαραβόσκαρου?. Πριν το 1850, ο όρος «Γολετόμπρικο» αποδιδόταν στα αγγλικά με τον όρο «Ηermaphrodite brig» δηλ. «Ερμαφρόδιτο μπρίκι».
Τα «Γολετόμπρικο» απετέλεσε ένα εμπορικό σκάφος ιδιαίτερα ισχυρής αρματωσιάς που το έκανε ικανό για μεγάλες ταχύτητες προκειμένου να μεταφερθούν ευπαθή και ιδιαίτερα πολύτιμα φορτία (τσάι, μπαχαρικά αλλά και σκλάβοι). Η σχεδίασή του άκμασε από τα μέσα του 19ου έως τις αρχές του 20ου αιώνα (την καλύτερη περίοδο των ιστιοφόρων), τόσο στη Μ. Βρετανία όσο και στις ΗΠΑ αλλά και στη Σύρο, Σκιάθο και Γαλαξείδι.
Η αρματωσιά του συνήθως αναλύεται ως εξής:
Ο πρυμιός ιστός έχει πανιά «του μήκους» (ράντα με μάτσα, φλίσι και τέσσερις στραλιέρες). Ο πλωριός ιστός έχει τέσσερις σταυρώσεις (τρίγκο, μονή γάμπια, παπαφίγκο και κόντρα) και τέσσερις φλόκους (φλόκο, κόντρα φλόκο, έξω φλόκο και φλοκίνι.
Το «Γολετόμπρικο» με την «Μπομπάρδα» την «Μαρτηγάνα» αποτελούσαν παραλλαγές του «Μπρικιού».